ترنم
تا شهدا با شهدا
ادامه رمان😌
#رمان_مدافع_عشق
#قسمت_3
هوالعشـــــــــق
به دیوارتڪیه میدهم ونگاهم رابه درخت ڪهنسال مقابل درب حوزه میدوزم…
چندسال است ڪه شاهدرفت وآمدهایـے؟!
استادشدن چندنفررا به چشم دل دیده ای؟..توهم طلبه هارادوست داری؟
بـےاراده لبخند میزنم! به یاد چند تذڪر تو…چهار روز است ڪه پیدایت نیست.
دوڪلمه اخرت ڪه به حالت تهدید درگوشم میپیچد… اگرنرید..
خب اگر نروم چـے؟!
چرا دوستت مثل خروس بـے محل بین حرفت پرید و…
دستـے از پشت روی شانه ام قرار میگیرد! ازجامیپرم و برمیگردم…
یڪ غریبه درقاب چادر.بایڪ تبسم وصدایـے ارام…
_ سلام گلم… ترسیدی؟
با تردید جواب میدهم
_سلام… بفرمایید..؟
_ مزاحم نیستم؟..یه عرض ڪوچولو داشتم.
شانه ام راعقب میڪشم …
_ ببخشید بجانیاوردم..!!
لبخندش عمیق ترمیشود..
_ من؟؟!….خواهرِ مفتشم
یڪ لحظه به خودم آمدم و دیدم چندساعت است ڪه مقابلم نشسته وصحبت میڪند:
_ برادرم منو فرستاد تا اول ازت معذرت خواهـے ڪنم خانومے اگر بد حرف زده….درڪل حلالش ڪنے.بعدهم دیگه نمیخواست تذڪر دهنده باشه!
بابت این دو باری ڪه با تو بحث ڪرده خیلے تو خودش بود.
هـےراه میرفت میگفت:اخہ بنده خدا بہ تو چہ ڪه رفتـے با نامحرم دهن به دهن گذاشتـے!…
این چهارپنج روزم رفته بقول خودش آدم شہ!…
_ آدم شہ؟؟؟…ڪجا رفته؟؟؟
_ اوهوم…ڪارهمیشگے!
وقتـےخطایـےمیڪنه بدون اینڪه لباسےغذایـے،چیزی برداره.قرآن،مفاتیح و سجادش رو میزاره توی یه ساڪ دستـے ڪوچیڪو میره…
_ خب ڪجا میره!!؟
_ نمیدونم!…ولـے وقتـے میاد خیلـےلاغره…!یجورایـے توبه میڪنه
باچشمانـےگرد به لبهای خواهرت خیره میشوم…
_ توبه ڪنه؟؟؟؟…مگہ…مگہ اشتباه ازیشون بوده؟…
چیزی نمیگوید.صحبت رامیڪشاند به جمله آخر….
_ فقط حلالش ڪن!…علاقہ ات بہ طلبہ هارم تحسین میڪرد!…
علےاکبر غیرتیه… اینم بزار پای همینش
سیدعلےاکبر…
همنام پسرِ اربابــے….هر روز برایم عجیب ترمیشوے…
تو متفاوتـے یا… من اینطور تو را میبینم؟
ادامہ دارد…
نویسنده این متن:
#میم_سادات_هاشمے
| نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط ترنم در 1395/12/23 ساعت 06:43:00 ب.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید